“Cənnət nəfsə xoş gəlməyən, cəhənnəm isə nəfsin xoşu gəldikləri ilə əhatə edilmişdir” (Buxari, Riqəq 28)
Əzab yeri olan cəhənnəm nəfsə xoş gələn haramlarla “bəzədilib”. İnsan nəfsin hər istədiyini yerinə yetirərsə, gedəcəyi yer cəhənnəm olar. Nəfs, həddindən çox istəklərin (şəhvətlərin) ardına düşənləri cəhənnəmə çəkər. Bunların nəfsə xoş gəlməsinə aldanmamaq lazımdır.
Cənnət isə əbədi xoşbəxtlik yurdudur. Ona nəfs pəncərəsindən baxıldığı zaman başlangıcda nəfsimizin heç xoşlamadığı ibadət və fədakarlıq örtüsünə büründüyünü görürük. İnsanın nəfsi bu çətinliklərə qatlanmaq istəmir. Ancaq gerçək xoşbəxtlik keçici çətinliklərə qatlanıb o örtünü aralaya bilməkdir.
Nəfs özbaşına buraxılarsa, azar. Buna görə də görünüşə aldanmamaq lazımdır. Duğularımızı, ağıl, təcrübəylə idarə edərək düzgün əməllərə yönləndrməliyik. Hər qiymətli şey üçün zəhmət çəkmək lazımdır.
